ἑλκυστήρ

ἑλκυστικός

ἕλκυστρος
ἑλκυστικός, ή, όν :
1 qui a la propriété de tirer, gén. Diosc. 2, 106 ||
2 qui a la propriété d’attirer, Arr. Epict. 3, 12, 14 ; πρός τι, Ath. 185c, vers qqe ch.
Étym. ἑλκύω.