ἑλλεϐορίτης

ἑλλεϐοροδότης

ἑλλεϐοροποσία
ἑλλεϐορο·δότης, ου (ὁ) qui administre de l’ellébore (médecin) Gal. 6, 22c.
Étym. ἑλλέϐορος, δίδωμι.