ἔροτις

ἑρπάκανθα

ἑρπετόδηκτος
ἑρπ·άκανθα, ης (ἡ) [ᾰκ] sorte de ronce rampante, Diosc. 3, 19.
Étym. ἕρπω, ἄκανθα.