ἑρπηστήρ

ἑρπηστής

ἑρπηστικός
ἑρπηστής, οῦ, adj. m. qui rampe, Anth. 11, 33 ; subst. ὁ ἑρπ. Nic. Th. 9 ; Anth. 9, 86, animal rampant, reptile.
Étym. ἕρπω.