ἑτεροκλινής

ἑτερο·κλινής, ής, ές [ῐ] qui penche d’un côté, Hpc. Art. 795 ; DC. 57, 21 ; τὰ ἑτεροκλινῆ τῶν χωρίων, Xén. Cyn. 2, 7, parties déclives d’un terrain.