ἑτεροκλινής

ἑτεροκλινῶς

ἑτερόκλιτος
ἑτεροκλινῶς [ῐ] adv.: ἑ. ἔχειν πρός τι, Arr. Epict. 3, 12, 7, avoir de l’inclination vers.
Étym. ἑτεροκλινής.