ἱερακοπόδιον

ἱερακοτρόφος

ἱερακώδης
ἱερακο·τρόφος, ου (ὁ) [ᾱ] qui nourrit des éperviers, Eun. Exc. p. 95, 18.
Étym. ἱ. τρέφω.