ἱεροφυλάκιον

ἱεροφύλαξ

Ἱεροφῶν
ἱερο·φύλαξ, ακος (ὁ) [ῠᾰκ] gardien d’un temple, Eur. I.T. 1207 conj. (poét. ἱροφύλαξ) ; à Rome, DH. 2, 73.
Étym. ἱ. φύλαξ.