ἱλαρῳδέω-ῶ

ἱλαρῳδία

ἱλαρῳδός
ἱλαρῳδία, ας (ἡ) [ῐᾰρ] chant joyeux, Aristocl. (Ath. 621c).
Étym. ἱλαρῳδός.