ὁλοσχερής
ὁλοσχερῶςὁλο·σχερής, ής,
ές :
1 entier, complet,
accompli, Hpc. 381,
54 ; Thcr. Idyl. 25, 210 ||
2 qui concerne le tout
ou l’ensemble, d’où important, principal, Pol. 1, 57, 7, etc. ; Str. 78 ||
Cp. -έστερος, Epic.
(DL. 10, 35) ;
Pol. 1, 40, 11.
Sup. -έστατος,
Pol. 3, 37,
8.
Étym.
ὅλ. σχερός.