ὁμαλός

ὁμαλότης

ὁμαλύνω
ὁμαλότης, ητος (ἡ) [ᾰ]
I égalité d’une surface unie, Plat. Leg. 773d ||
II fig.
1 ressemblance, conformité, Plut. M. 52a ||
2 mesure égale, Arstt. Pol. 2, 5 ; 5, 9.
Étym. ὁμαλός.