ὁμαρτέω-ῶ

ὁμαρτῆ

ὁμαρτήδην
ὁμαρτῆ ou ὁμαρτῇ, adv. ensemble, Il. 5, 656, etc. ; Od. 22, 81 (var. ἁμ.) ; Eur. Hec. 839, etc. ; A. Rh. 1, 538 ||
E Éol. ὐμάρτη, Thcr. Idyl. 28, 4.
Étym. ὁμαρτέω.