ὁμοθυμέω-ῶ

ὁμοίϊος

ὁμοιόαρκτος
ὁμοίϊος, ος, ον, c. ὅμοιος, Il. 4, 315, 444, Eschl. Suppl. 436, conj. ||
E [ϊ bref, mais long dev. une finale longue, Il. 9, 440 ; 13, 356, 635].