ὁμοιοσχημοσύνη

ὁμοιοσχήμων

ὁμοιοταχῶς
ὁμοιο·σχήμων, ων, ον, gén. ονος, dont l’extérieur ou la forme sont les mêmes, Arstt. An. pr. 1, 5, 20 ; Epic. Ep. Hdt. 46 Arrighetti ; DH. 5, 213 Reiske.
Étym. ὅμ. σχῆμα.