ὁμόπαις

ὁμοπάτριος

ὁμοπάτωρ
ὁμο·πάτριος, ος, ον, né du même père, Eschl. Pr. 559 ; Xén. An. 3, 1, 17 ; Plat. Leg. 774e, etc. ||
E Fém. -α, Is. 83, 7 ; Spt. Lev. 18, 11.
Étym. ὁμ. πατήρ.