ὁμοφωνία

ὁμόφωνος

ὁμοφώνως
ὁμό·φωνος, ος, ον :
1 qui parle la même langue que, dat. Hdt. 3, 98 ; Thc. 4, 40 ; Xén. Mem. 4, 4, 19 ; Plat. Leg. 708c ||
2 qui rend le même son, qui est d’accord, à l’unisson, Eschl. Ag. 153.
Étym. ὁμ. φωνή.