ὁμόσσυτος

ὁμόστεγος

ὁμοστιχάω-ῶ
ὁμό·στεγος, ος, ον, réuni sous un même toit, Naz. Carm. p. 8c ||
E Dans une inscr. att. ὁμότεγος, CIA. 2, 1054, 6 (347 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 70, 17.
Étym. ὁμ. στέγη.