ὁπλιτικός
ὁπλιτοδρομέω-ῶὁπλιτικός, ή, όν
[ῑτ] qui concerne les hoplites,
Xén. Hell.
3, 4, 16 ; Plat. Ep. 363a, etc. ; τὰ ὁπλιτικά,
Plat. Lach.
183c, le
service des armes, en gén. ; ἡ ὁπλιτική (s. e.
τέχνη) Plat.
Rsp. 333d, l’art de manœuvrer
ou de servir dans la grosse infanterie ;
τὸ ὁπλιτικόν, c. ἡ ὁπλιτική, Plat. Lach. 182d, ou le corps des hoplites, la grosse infanterie.
Thc. 5, 6,
etc. ; Xén.
Hell. 6, 1, 7,
etc.
Étym.
ὁπλίτης.