ὁποθενοῦν

ὁπόθι

ὅποι
ὁ·πόθι, épq. ὁ·ππόθι [ῐ] adv. relat. corrél. de πόθι, en quel endroit, Il. 9, 577 ; Eschl. Suppl. 124 conj. ||
E Par élis. ὁππόθ’, Od. 3, 89 ; sur le double π v. ὁπότε.