ὁριοθετέω-ῶ

ὁριοκράτωρ

ὅριον
ὁριο·κράτωρ, ορος (ὁ) [ᾰ] maître des limites, t. d’astrologie, Ptol. Tetr. p. 173.
Étym. ὅριον, κρατέω.