ὁρμητικός
ὁρμητικῶςὁρμητικός, ή,
όν :
1 qui se porte avec
ardeur : πρός τι, Arstt. Probl. 2, 21, 2, etc. vers qqe
ch. ; abs. véhément, ardent, impétueux,
Arstt. H.A.
6, 18 ; Plut.
M. 1122b ||
2 qui pousse ou excite à qqe ch. Th.
H.P. 9, 18,
10 ; Ath. 74b ||
Cp. -ώτερος, Arstt. Probl. 4, 28. Sup. -ώτατος, Arstt. H.A. 6, 18 ||
E Dor. ὁρματικός
[ᾱ] T. Locr.
102e,.
Étym.
ὁρμάω.