ὑλακάω

ὑλακή

Ὑλακίδης
ὑλακή, ῆς () [ῠᾰ] aboiement, Poèt. (Plat. Leg. 967d) ; A. Rh. 3, 749, etc. ; Anth. 6, 167 ; Plut. Cim. 18 ; Luc. Philops. 24, 27.
Étym. ὑλάσσω.