ὑλοτόμος

ὑλότομος

ὑλοτραγέω-ῶ
ὑλό·τομος, ος, ον [ῡ] coupé dans les bois ; τὸ ὑλότομον (s. e. φάρμακον) Hh. Cer. 229, remède composé de simples coupés dans les bois.
Étym. ὕ. τέμνω.