ὑπαγορευτέον

ὑπαγορευτικός

ὑπαγορεύω
ὑπαγορευτικός, ή, όν [ῠᾰ] propre à indiquer, à faire connaître, Sext. M. 8, 200.
Étym. ὑπαγορεύω.