ὑπάγροικος

ὑπ·άγροικος, ος, ον [ῠ] quelque peu rustique ou grossier, Sext. M. 6, 50, p. 266 ; d’ord. au cp. ὑπαγροικότερος, Ar. fr. 552 ; Plut. M. 710d ; Arr. An. 4, 10, 1 ; Sext. M. 6, 50.