ὑπεκτρέχω

ὑπ·εκτρέχω (f. ὑπεκδραμοῦμαι [ᾰ], ao. 2 ὑπεξέδραμον [ᾰ]) s’échapper en courant, d’où fuir, éviter, acc. Hdt. 1, 156 ; Soph. Ant. 1086 ; Eur. Med. 524, etc. ; avec l’inf. Eur. Andr. 338.