ὑπεραγόντως

ὑπεραγορεύω

ὑπεραγορέω-ῶ
*ὑπερ·αγορεύω (seul. ao. 2 ὑπερεῖπον) [ᾰ] parler en faveur de, gén. Arstt. Œc. 2, 21.