ὑπερίπταμαι

ὑπερ·ίπταμαι (f. ὑπερπτήσομαι, ao. 1 ὑπερεπτάμην, ao. 2 ὑπερέπτην) voler au-dessus de, acc. en parl. d’une javeline, Il. 13, 408 ; 22, 275 ; en parl. d’un oiseau, Soph. Ant. 113 ; p. anal. en parl. d’une pierre, Od. 8, 192, etc. ||