ὑπερίσταμαι
ὑπερίστωρὑπερ·ίσταμαι (f.
ὑπερστήσομαι, ao.
2 ὑπερέστην, etc.)
1 se tenir au-dessus de,
gén. Hdt.
7, 17 ||
2 se tenir au-dessus de
ou devant, d’où
protéger, gén. Soph. El. 188 ||
3 l’emporter sur,
surpasser, gén. Jos. B.J. 5, 10, 3.
Étym.
ὑ. ἵστημι.