ὑπερμήκης
ὑπερμιξολύδιοςὑπερ·μήκης, ης,
ες :
1 d’une longueur
démesurée, Hdt. 8,
140 ; Eschl. Pr. 591 ; DH. 14, 13 ||
2 d’une hauteur excessive,
Hdt. 7, 128,
129 ||
3 dont le bruit se
prolonge ou retentit au loin,
Pd. O.
7, 69 ||
E Dor. ὑπερμάκης
[ᾱ] Pd.
l. c.
Étym.
ὑ. μῆκος.