ὑπεροπλία
ὑπεροπλίζομαιὑπεροπλία, ας
(ἡ)
1 orgueil qu’inspire la
force des armes, d’où orgueil, arrogance,
Il. 1, 205
au plur. ; Rhian. (Stob. Fl. 4, 34) ||
2 en b.
part, sentiments belliqueux, courage à la guerre,
Thcr. Idyl.
25, 139 ||
E Dat. pl. épq. ὑπεροπλίῃσι
[πλῑ] Il.
l. c.
Étym.
ὑπέροπλος.