ὑπερόπτης
ὑπερόπτησιςὑπερόπτης, ου
(ὁ) homme méprisant ou dédaigneux de, Soph.
Ant. 130 ;
Thc. 3, 38 ;
Plut. Pyrrh.
4 ; Hld.
6, 13 ; abs.
Thcr. Idyl.
22, 58 ; Arstt.
Nic. 4, 3,
19 ; Luc. Nec. 14, D. mar. 13, 2,
Nec. 14 ;
DL. 7, 485 ||
E .
Étym.
ὑπερόψομαι.