ὑπέροπτος

ὑπερόρασις

ὑπεροράω
ὑπερόρασις, εως (ἡ) [ᾱ] fierté, mépris, dédain, M. Ant. 8, 26 ; Spt. Num. 22, 30.
Étym. ὑπεροράω.