ὑπέρθρονος

ὑπερθρῴσκω

ὑπερθυμέομαι
ὑπερ·θρῴσκω (f. ὑπερθοροῦμαι, ao. 2 ὑπερέθορον, etc.) sauter ou bondir par-dessus, franchir d’un bond, acc. Il. 8, 179 ; 9, 476 ; 12, 53 ; Hdt. 2, 66 ; 6, 134 ; Eschl. Ag. 297, 827, etc. ; gén. Eur. Hec. 823 ; avec ὑπέρ et l’acc. Sol. 3, 28.