ὑπερθρῴσκω

ὑπερθυμέομαι

ὑπέρθυμος
ὑπερθυμέομαι ou ὑπερθυμόομαι-οῦμαι [θῡ] montrer un courage extrême, DC. 43, 37.
Étym. ὑπέρθυμος.