ὑπεξανίσταμαι

ὑπ·εξανίσταμαι (f. -αναστήσομαι, ao. 2 -ανέστην, etc.) [ᾰ] se lever pour faire place à, dat. Plut. Lyc. 20 ; Luc. Demon. 63 ; avec πρός et le dat. Luc. M. cond. 39 ; abs. Plut. Pyrrh. 11, etc.