ὕφανσις

ὑφάντης

ὑφαντικός
ὑφάντης, ου (ὁ) [ῠ] tisserand, Plat. Phæd. 87b, Rsp. 369d, etc. Arstt. Pol. 1, 3, 1 ; Plut. M. 156b.
Étym. ὑφαίνω.