ὑφίστημι

ὑφόλμιον

ὑφόρασις
ὑφ·όλμιον, ου (τὸ)
1 base d’un mortier à piler, Ar. fr. 155 ||
2 bec de l’embouchure d’une flûte, Phérécr. (Phot. p. 635, 6).
Étym. ὑ. ὅλμος.