ὑποϐλίττω

ὑποϐολεύς

ὑποϐολή
ὑποϐολεύς, έως ()
1 celui qui fait souvenir de qqe ch., qui avertit, Phil. 1, 591 ||
2 particul. souffleur dans un théâtre, Plut. M. 813e ||
3 c. ὑπαγωγεύς, Théon Sm. 71, 5.
Étym. ὑποϐάλλω.