ὑποδέω-ῶ

ὑποδεῶς

ὑπόδηλος
*ὑποδεῶς, adv. seul. cp. ὑποδεεστέρως, Thc. 8, 87 ; Ant. 128, 34 ; ou pl. neutre ὑποδεέστερα, Ant. 123, 24, d’une manière inférieure, moins.
Étym. ὑποδεής.