ὑπογλώσσιος
ὑπογλωσσίςὑπο·γλώσσιος, att.
ὑπο·γλώττιος, ος,
ον :
I placé sous la
langue : βάτραχος, Aét. 8, 39, sorte de tumeur
sous la langue (v. ὑπογλωσσίς) ||
II τὸ
ὑπογλώσσιον :
1 la racine de la langue,
Arstt. H.A.
2, 15, 10 (att. -γλώττιον) ||
2 c. ὑπόγλωσσον, Plin. H.N. 15, 30, 39.
Étym.
ὑ. γλῶσσα.