ὑποτομεύς

ὑποτομή

ὑποτονθορύζω
ὑποτομή, ῆς ()
1 incision ou ablation faite en dessous, Plut. M. 980c ||
2 incision graduelle, Th. H.P. 9, 2, 7 ||
3 plus petite incision, plus petite ligne, Procl. Hyp. p. 79, 27 Halma.
Étym. ὑποτέμνω.