ὑψίπολος

ὑψίπορος

ὑψιπότητος
ὑψί·πορος, ος, ον [ῐ]
1 qui gravit ou traverse les hauteurs, Nonn. Jo. 1, 132 ||
2 qui traverse le haut des airs, Opp. C. 3, 497 ||
E Gén. sg. épq. -πόροιο, Nonn. l. c.
Étym. ὕ. πορεύομαι.