ὑψίπυλος

ὑψίπυργος

ὕψιστος
ὑψί·πυργος, ος, ον [ῐ]
1 aux hautes tours, Sim. fr. 115, 3 Bgk ; Eschl. Eum. 688 ; Soph. Tr. 354 ; Eur. Tr. 376 ||
2 haut comme une tour, Eschl. Suppl. 96.
Étym. ὕ. πύργος.