ὕπτιος

ὑπτιότης

ὑπτιόω-ῶ
ὑπτιότης, ητος ()
1 position d’un corps renversé, Th. H.P. 1, 10, 2 ; fig. hauteur, fierté, Jambl. V. Pyth. 15 ||
2 p. ext. platitude, en parl. du sol, Str. 347 ; fig. en parl. du style, Hermog. t. 3, p. 297, etc.
Étym. ὕπτιος.