ἡδυμιγής

ἥδυμος

ἠδυνάμην
ἥδυμος, ος, ον [ῠ] agréable, doux, Hh. Merc. 241, 449 ; A. Rh. 2, 407, etc. ||
Sup. ἡδυμέστατος, Alcm. (EM. 420, 47).
Étym. ἡδύς.