Ἡγητορίδης

ἡγήτωρ

Ἡγήτωρ
ἡγήτωρ, ορος ()
1 conducteur, guide, Hh. Merc. 14 ||
2 chef, commandant, Il. 2, 79 ; 3, 153, etc. ; ép. de Zeus, chez les Lacédémoniens, Xén. Lac. 13, 2 ; d’Apollon, Eur. Med. 426 ||
E Dor. ἁγήτωρ [] Xén. Eur. ll. cc.
Étym. ἡγέομαι.