ἡμεροσκόπια

ἡμεροσκόπος

ἡμερότης
ἡμερο·σκόπος, ος, ον, qui veille pendant le jour, Eschl. Sept. 66 ; Ar. Av. 1174 ; subst. ὁ ἡμ. guetteur ou sentinelle de jour, Hdt. 7, 182, 192 ; Soph. Ant. 253, etc.
Étym. ἡμέρα, σκοπέω.