ἡμιϐρώς

ἡμίϐρωτος

ἡμίγαμος
ἡμί·ϐρωτος, ος, ον, à moitié mangé, Xén. An. 1, 9, 26 ; Axion. (Ath. 95a); Nic. Th. 919 ; Opp. C. 2, 281 ; H. 2, 293.
Étym. ἡμι-, βιϐρώσκω.