ἡμιδαής

ἡμιδάϊκτος

ἡμιδακτυλιαῖος
ἡμι·δάϊκτος, ος, ον [ῐ] à moitié déchiré, Opp. C. 2, 281, etc.
Étym. ἡμι-, δαΐζω.